Instalacja wodno-kanalizacyjna to dwa układy różnego rodzaju rur, które są niezbędne w każdym budynku użytkowym. Umożliwiają doprowadzenie wody i odprowadzenie ścieków. Sprawdź, co musisz wiedzieć o tych instalacjach!
Instalacja wodna to dobrze zaplanowany układ rur, które doprowadzają do mieszkania czystą wodę użytkową. Z kolei instalacja kanalizacyjna to rury, które odprowadzają z budynku nieczystości komunalne. Zatem instalacja wodno-kanalizacyjna to dwa odrębne układy, które wymagają przemyślanego projektu. Zazwyczaj powstają one na tym samym etapie budowy. Warunkiem sprawnego działania instalacji jest jej prawidłowe ułożenie i szczelność, dlatego wykonanie zleca się doświadczonemu hydraulikowi.
Podział instalacji wodno-kanalizacyjnej
Woda może być doprowadzona do domu z wodociągów albo też z własnej studni. Zatem część instalacji wodnej wykonywana jest w gruncie posesji. Następnie wykonuje się rozprowadzenie rur w budynku na poszczególne krany i urządzenia. Podobnie z instalacją odprowadzenia ścieków. W instalacji wodnej woda przemieszcza się z powodu ciśnienia, z kolei ścieki spływają za sprawą grawitacji. Zatem podział instalacji wodno-kanalizacyjnej opiera się na osobnej instalacji doprowadzającej wodę do budynku i drugiej, odprowadzającej ścieki z budynku. Te z kolei składają się z instalacji prowadzonych przez posesję i wewnątrz budynku.
Skąd woda?
Inwestorzy mają do wyboru doprowadzenie wody do budynku z sieci wodociągowej lub z własnego ujęcia, czyli ze studni. Każde z tych rozwiązań wiąże się oczywiście z wydatkami. Na studnię zazwyczaj decydują się posiadacze nieruchomości, do których nie można doprowadzić wody z sieci. Warto pamiętać, że te kwestie reguluje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zaletą własnego ujęcia jest korzystanie z darmowej wody. Niestety jednak często jej jakość jest wątpliwa. Może się na przykład okazać, że pozyskana woda jest niezdatna do picia. W przypadku wody z wodociągów ten problem nie występuje, ponieważ jest ona poddawana regularnym badaniom.
Co ze ściekami?
Najczęstszym rozwiązaniem jest odprowadzanie ścieków do sieci kanalizacyjnej. Jednak w dalszym ciągu nie brakuje miejsc, gdzie takie rozwiązanie jest niemożliwe, ze względu na brak dostępu działki do sieci. Jak wówczas wygląda odprowadzenie ścieków kanalizacyjnych? Jest na to kilka sposobów, a najpopularniejszym i najekonomiczniejszym jest zbiornik bezodpływowy, potocznie zwany szambem. Innym rozwiązaniem jest instalacja przydomowej oczyszczalni ścieków, która to zdobywa obecnie coraz większą popularność. Niestety jednak wymaga niemałych nakładów finansowych. Zaletą przydomowej oczyszczalni ścieków jest większy komfort, ponieważ nie trzeba wypompowywać nieczystości, a w przypadku zbiornika bezodpływowego jest to już konieczne. Przydomowa oczyszczalnia oczyszcza ścieki i odprowadza je do gleby.
Instalacja wodno-kanalizacyjna – materiały
Instalację wodną najczęściej wykonuje się z rurek PVC. Są one relatywnie tanie, mają gładką powierzchnię i nie wchodzą w reakcje z wodą, a zatem nie zmieniają jej jakości. Ich ogromną zaletą jest też niska waga, dzięki czemu montaż przebiega sprawniej.
Innym materiałem, z którego wykonuje się instalacje wodne, jest stal. W tej chwili jednak rezygnuje się z niej na rzecz tworzyw sztucznych. Powodów jest kilka – stalowe rurki są ciężkie, korodują i wchodzą w reakcje z minerałami zawartymi w wodzie.
Jeszcze innym rozwiązaniem są rurki miedziane, jednak ich wysoka cena odstrasza wielu inwestorów. Miedź bardzo dobrze przewodzi ciepło, dlatego ciepła woda płynąca przez niezaizolowane rurki miedziane dotrze do baterii nieco chłodniejsza. Warunkiem koniecznym miedzianej instalacji jest więc jej zaizolowanie. Zaletą tego rozwiązania jest bakteriostatyczność miedzi, jednak wybierając rurki z tego materiału, należy pamiętać, że nie można łączyć ich ze stalowymi częściami.
Instalacja kanalizacyjna – rury kanalizacyjne
Rury kanalizacyjne wykonywane są z materiałów sztucznych, ponieważ są lekkie, relatywnie tanie, a przy tym wytrzymałe. Obecnie do produkcji rur odpływowych raczej nie używa się innych materiałów, ponieważ nie są one zbyt odporne na stosowane w domach środki chemiczne.
Instalacja wodno-kanalizacyjna – rozprowadzenie
Jako że woda musi być doprowadzona do poszczególnych urządzeń sanitarnych, instalacja wodna, jak każda inna wymaga przemyślanego projektu. Taka instalacja rozpoczyna się od punktu głównego, czyli zwykle od miejsca, w którym znajduje się licznik. Rury doprowadzające zimną wodę biegną bezpośrednio do punktów poboru wody. Z kolei instalacja ciepłej wody musi zostać doprowadzona do urządzenia ogrzewającego, a dopiero później do poszczególnych punktów w łazienkach i kuchni. Rozprowadzenie instalacji wodnej można wykonać poprzez dwa sposoby ułożenia rur:
- układ trójnikowy – od głównego punktu odchodzą rury, a z nich kolejne przewody. Występuje wiele łączeń i rozgałęzień, które powstają za pomocą specjalnych kształtek, zwanych trójnikami. Układ trójnikowy często bywa tańszy, ale również nieco bardziej czasochłonny. Jego wadą są częste zmiany ciśnienia i temperatury wody, w przypadku korzystania z kilku urządzeń sanitarnych jednocześnie;
- układ rozdzielaczowy – polega na zastosowaniu specjalnego rozdzielacza w głównym przewodzie, z którego odprowadzane będę poszczególne obwody, każdy z nich niezależny od pozostałych. Dzięki temu można łatwo odciąć dopływ wody w konkretnym obwodzie, a więc do wybranych urządzeń. Taki stan rzeczy znacznie ułatwia wszelkie naprawy. Ponadto układ rozdzielaczowy jest nieco bardziej stabilny w kwestii ciśnienia i temperatury wody. Jego rozprowadzenie jest łatwiejsze, jednak ze względu na materiały, nieco bardziej kosztowne.
Rozprowadzenie instalacji kanalizacyjnej
Jeśli chodzi o instalację kanalizacyjną, poszczególne punkty w domu jednorodzinnym podłączone są do pionów kanalizacyjnych za pomocą podejść. Średnice poszczególnych podejść prezentują się następująco:
- toaleta – 110 mm;
- wanna i prysznic – 50 mm;
- umywalka – 40-50 mm;
- zlewozmywak – 50 mm;
- bidet – 40 mm.
Im bardziej rozległe będzie rozmieszczenie punktów (toaleta, umywalki, zlewozmywak itp.), tym więcej pionów kanalizacyjnych będzie potrzebnych. Wówczas ogólny koszt instalacji wzrośnie. Z pionów ścieki odprowadzane są do poziomów kanalizacyjnych, czyli rur położonych z delikatnym spadkiem. Następnie ścieki płyną do przykanalika i są odprowadzane z budynku do sieci kanalizacyjnej lub przydomowego zbiornika. Oprócz rur kanalizacyjnych instalacja zawiera także inne elementy:
- syfony – zapobiegają wydzielaniu się nieprzyjemnego zapachu;
- rewizje – specjalne okienka, które umożliwiają czyszczenie instalacji i sprawdzenie jej działania;
- wywiewki wentylacyjne.
Wysokość instalacji wodno-kanalizacyjnej
Dla prawidłowego działania instalacji wodnej nie bez znaczenia jest wysokość poszczególnych punktów poboru wody od podłogi:
- umywalka – 60 cm;
- wanna – powyżej 70 cm;
- zlewozmywak – 50 cm;
- zmywarka – 40 cm;
- pralka – 40 cm;
- prysznic – 110-130 cm.
Wysokość nie jest też bez znaczenia w przypadku odprowadzania ścieków. Poszczególne odpływy powinny mieć następującą wysokość:
- umywalka – 55 cm;
- pralka – 60 cm;
- zmywarka – 40 cm;
- zlewozmywak – 40-45 cm.
Powyższe wysokości mierzone są od gotowej posadzki.
Ważne!
Po zakończeniu budowy instalacji wodno-kanalizacyjnej jest ona zakrywana tynkiem lub wylewką. Wówczas konieczność ewentualnych poprawek i napraw nie jest łatwym zadaniem. Dlatego też należy koniecznie sprawdzić szczelność instalacji wodno-kanalizacyjnej jeszcze przed wykonaniem wylewek. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej o budowie domów jednorodzinnych, ale od nieco innej strony, wpadaj na mój bezpłatny webinar.
